Chantal Werensteijn (accountmanager Werkgeversservicepunt 033) zoekt voor instellingen in de gezondheidszorg naar geschikte kandidaten. Zij vertelt wat zij kan doen voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt.
De zorgsector heeft grote behoefte aan nieuwe medewerkers. Volop kansen dus voor mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt.
“Nou nee. Er is vooral een enorm tekort aan bepaalde gediplomeerden, zoals medewerkers met een diploma ziekenverzorgende niveau drie voor Individuele Gezondheidszorg.
Ik heb tot nu toe geen enkele kandidaat kunnen plaatsen met een arbeidshandicap. De benodigde diploma’s ontbreken simpelweg. Los daarvan is een medewerker met een lichamelijke of psychische beperking vaak moeilijk te plaatsen in de zorg. De werkdruk is hoog, dus het personeel moet met weinig mensen veel doen. Verzorgenden moeten voortdurend snel switchen, dus ook voor iemand met ADHD is het een lastige sector. Tijd voor begeleiding van een medewerker is er niet.”
Zijn er voorbeelden van kandidaten die je wel kon plaatsen?
“Een Surinaamse man van zestig bood zich aan als huishoudelijke hulp bij de thuiszorg. Veel cliënten van de thuiszorg willen helemaal geen man over de vloer, dus dat lag heel moeilijk.
Ik sprak de man en hoorde dat hij predikant was geweest. Het was echt een heel innemende man. Als ik alleen zijn CV had doorgestuurd, had een werkgever hem op grond van zijn leeftijd en misschien ook zijn afkomst waarschijnlijk niet genomen. Ik weet zeker dat er een klik is, zei ik tegen de instelling.
Een schot in de roos, want de cliënten blijken juist zeer tevreden te zijn met deze man. Hij gaat nu verhuizen naar een andere regio. De werkgever zorgt ervoor dat hij binnen het bedrijf overgeplaatst wordt, zodat ze hem voor het bedrijf kunnen behouden. Geweldig.”
Je zoekt vanuit de vraag van werkgevers naar kandidaten, die hun vacatures kunnen vervullen. Wat kun jij in jouw functie doen voor een kandidaat met een arbeidshandicap?
“Als we op bedrijfsbezoek gaan, is de mogelijke plaatsing van mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt een vast onderdeel van het gesprek. Als accountmanager zijn we ook in staat om iemand op gesprek te krijgen bij een werkgever, omdat we nèt even wat meer weten van een kandidaat, zoals bij de Surinaamse meneer.
Soms kunnen we een goede relatie om een gunst vragen. Een bedrijf krijgt dan van ons de gelegenheid om zich te profileren op een banenmarkt. Daarmee kan een bedrijf zich het geld besparen dat ze anders voor reclame zouden moeten uitgeven. Maar het gaat nooit om grote groepen mensen, die we kunnen plaatsen in de zorg. Wel in ondersteunende functies overigens.”
Werken naar vermogen gaat over het weghalen van schotten tussen regelingen en samenhang in de uitvoering. Dat betekent dat de pilots zich richten op Wsw’ers, Wwb’ers en Wajongers gezamenlijk. Hoe kijk je daar tegenaan?
“Ik ben echt zeer benieuwd hoe de pilot uitpakt. Voordat ik in deze functie kwam, heb ik als juridisch medewerker gewerkt bij de afdeling Beroep en Bezwaar. Iedere wet heeft zijn eigen voorwaarden, die heel strikt zijn. Als je deze voorwaarden aan je laars lapt, ga je bij een beroepsprocedure als gemeente en UWV meteen onderuit.
Eén gezamenlijke regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt kan best gunstig zijn, maar de wetgeving is er op dit moment helemaal niet op aangepast. Wat mij betreft moet dit eerst geregeld zijn.
De intentie van de pilot is heel goed, maar de manier waarop het uitgevoerd wordt moet wel te verantwoorden zijn. Je moet het goed afstemmen met de afdelingen die de uitvoering doen. Anders creëer je alleen meer teleurstellingen voor werkgevers en voor mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt, die toch al zo vaak hun neus gestoten hebben.”
Verder lezen:
Amersfoort werkt naar vermogen 
Plaats een reactie