Een nieuwe baan voor Ali: eerst doen, dan praten

Ali is dakloos en kan slecht voor zichzelf zorgen. Paul Spiegelenberg van de gemeente Amersfoort helpt hem zijn leven weer op te pakken en naar werk te begeleiden. “Snel in beweging komen is het belangrijkst.”

Voordat Ali bij de projectgroep Werken naar Vermogen in Amersfoort komt, heeft hij lang op straat gezworven. Hij heeft psychische problemen, financiële schulden en kampt met veel pijn als gevolg van een whiplash.

Paul Spiegelenberg (trajectbegeleider arbeidsintegratie) begeleidt cliënten als Ali naar werk of naar een hoger treetje op de re-integratieladder. Hij is onder de indruk van de ‘bak ellende’ die Ali over zijn leven uitgestort heeft gekregen. Hij had bij een slachtbedrijf gewerkt, maar hier werkte hij zich hier nog verder in de nesten. Als er iets zwaars getild moest worden deed Ali dat zonder morren, ook al kon zijn lichaam dat niet meer aan. Nee zeggen om zichzelf te beschermen, daar had hij grote moeite mee.

Werken naar vermogen betekent: ‘…als je iets wil en kan, dan lukt het’ (1)

Werken naar Vermogen kan op velerlei manieren. In deze rubriek laten we werkgevers, partners en andere organisaties aan het woord, die vanuit hun eigen invalshoek invulling geven aan Werken naar Vermogen.

Deel 1:
René Brink, trajectbegeleider bij de gemeente Amersfoort

Wat doe je?

“Ik werk aan het project Werk Mee, een vorm van vrijwilligerswerk voor mensen met een bijstandsuitkering die op grote afstand van de arbeidsmarkt staan. Bij een aantal deelnemers is duidelijk dat ze nooit aan een betaalde baan komen. Zij hebben op deze manier een zinvolle activiteit. Voor een andere groep is het vrijwilligerswerk een opstart in de richting van de arbeidsmarkt. Bij Werk Mee zijn ze een paar keer in de week actief, komen weer in een werkritme en doen werkervaring op.”

Wat onderscheidt jullie aanpak van andere initiatieven?

“We leveren niet een werknemer aan een werkgever, maar kijken heel nadrukkelijk wat bij onze cliënt past. Als iemand met hangen en wurgen naar zijn werk gaat, houdt hij dat toch niet lang vol. Het voornaamste punt waar we mee te maken hebben is dat de problemen bij de deelnemers zelf te groot zijn. Maar als de werkplek klopt bij de cliënt, zie je soms kleine wondertjes.
Zo dacht een vrouw wat in de kinderopvang te gaan doen. Ik stelde voor of ze gastvrouw wilde worden bij een museum, want daar zag ik een match in. Ze heeft daar nu tot volle tevredenheid een betaalde baan. Deze baan is weliswaar gesubsidieerd, maar het gaat toch om een herintreedster, die jarenlang niet had gewerkt.
De bijstand wordt vaak gezien als het ‘afvalputje’ aan de onderkant van de arbeidsmarkt, maar we werken ook met hoger opgeleiden die bijvoorbeeld door een scheiding of andere persoonlijke tegenslag in de bijstand terecht gekomen zijn. Het gaat dus om mensen met veel verschillende niveaus.”

Wat betekent voor jou ‘werken naar vermogen’?

“Soms krijg ik een verzoek van de projectgroep Werken naar Vermogen om een klant in mijn projecten mee te laten draaien. Uit welke regeling mensen komen, maakt mij niet zoveel uit; ik zie het verschil niet zo. De uitdaging blijft steeds om de afstand naar de arbeidsmarkt te overbruggen.In die zin verandert Werken naar Vermogen voor mij niet zoveel aan mijn werk, ook niet als er in de toekomst één wet zou zijn voor de onderkant aan de arbeidsmarkt. Ik blijf het liefst vanuit mijn huidige invalshoek opereren, want dat werkt hartstikke goed. Als je iets wil en kan, dan lukt het.”