Galina aan de slag in de thuiszorg: ‘Stap voor stap kom ik verder’

Na acht jaar thuiszitten wilde Galina graag aan het werk om in contact te komen met andere mensen. Ondanks haar angststoornissen is dat gelukt: met behoud van haar WSW-indicatie werkt ze nu als huishoudelijke hulp in de thuiszorg.

Galina is afkomstig uit Oekraïne. Na haar komst in Nederland deed ze vrijwilligerswerk bij de thuiszorg en een bejaardenhuis, maar ze wilde ook weer in een betaalde baan aan de slag. “Ik wil graag met mensen communiceren”, zegt Galina. “Ik vind het fijn om een praatje te maken. Thuis kun je dat niet.”

Contacten leggen is voor Galina echter niet vanzelfsprekend. Ze kampt met enkele angststoornissen, die ingrijpende gevolgen hebben voor haar sociale leven. Tot voor kort durfde ze niet naar buiten te gaan of een gesprekje aan te knopen. Dat gaat nu een stuk beter, maar liften en andere dichte ruimten met weinig daglicht maken haar nog steeds bang en depressief.

Kijken wat er wél kan: de vijf creatieve lessen van Paul Spiegelenberg

Werken naar vermogen betekent kijken wat er wel kan. Dat vraagt om creatief denkvermogen. “Juist het zoeken naar nieuwe wegen maakt dit werk leuk”, zegt Paul Spiegelenberg, lid van het projectteam voor de pilot. “We zijn een soort rebellenclub.”

1. Kies je eigen lijn

Als trajectbegeleider arbeidsintegratie begeleidt Paul Spiegelenberg van de gemeente Amersfoort cliënten naar werk of naar een hoger treetje op de re-integratieladder. Is er ergens een geschikte vrijwilligerswerkplek om ervaring op te doen? Kan iemand gecoacht worden? Heeft iemand sollicitatieondersteuning nodig? Hij kijkt wat een werkzoekende nodig heeft en levert oplossingen aan.
De bestaande wetten zorgen voor hinderlijke hokjes, vindt hij. Daarbij probeert hij zijn eigen lijn uit te zetten. Zo begeleidde hij een 23-jarige jongen die na zijn vrijlating uit de gevangenis geen enkele werkervaring had. “Ik wilde niet toegeven aan de impuls om een Wajong- of WSW-traject in te slaan, zoals gebruikelijk is. Bij een Wajongaanvraag kom je soms na een hele tijd tot de conclusie dat het toch geen goed idee was. Ik wil gewoon meteen met de jongen aan de slag en strak vasthouden aan één lijn om in het werkritme te komen. Ik heb hem daarom dagbesteding aangeboden en daarna geplaatst bij een arbeidstrainingscentrum. Hij is nu assistent-werkmeester.”