Christianne van Triest over Wajong: “It takes two to tango”

Christianne van Triest is accountmanager arbeidsbemiddeling bij het Werkgeversservicepunt 033 voor mensen met een Wajong-uitkering. Ze probeert mede vanuit haar eigen ervaring bij de pilot Werken naar Vermogen werkgevers te interesseren voor de plaatsing van een Wajonger. “Het lukt pas echt als beide partijen een beetje verliefd op elkaar worden.”

De belangstelling wekken van een werkgever voor iemand met een arbeidshandicap, hoe doe je dat precies?

“In ieder geval niet met een glimmende folder of een tv-spotje. Dat zegt een werkgever helemaal niets. Je kunt kandidaten en werkgevers beter op een natuurlijke manier met elkaar in contact brengen. We verzorgen als projectteam bijvoorbeeld een netwerkbijeenkomst. Daarbij regelen we de ruimte en de catering. We zorgen ervoor dat er ook een aantal Wajongers bij zijn. Alleen maar een ontmoeting, meer niet.”

Wat gebeurt er als een werkgever zich meldt,  omdat het bedrijf graag een Wajonger in dienst wil nemen?

“Daar gaan we natuurlijk graag mee in gesprek! Ik check wel of de werkgever iemand echt een kans wil geven. Als het een bedrijf alleen maar gaat om de subsidie, is de kans op een duurzame baan namelijk niet zo groot. Een subsidie is immers tijdelijk.
We merken dat bedrijven steeds meer belangstelling hebben voor sociaal ondernemerschap. Een garagebedrijf in Amersfoort had iemand nodig voor ondersteunende werkzaamheden, zoals autowassen, olie verversen en het terrein schoonhouden. De proefplaatsing ging helaas niet goed. Toch wil het bedrijf het nog een keer proberen met een andere persoon. Dat vind ik geweldig.”

De communicatie met een Wajonger laat veel te wensen over. Hoe kan de gemeente of het UWV dit het beste aanpakken?

“Iemand ís niet een Wajong, iemand hééft een Wajong. Ik vind het een negatief etiket, dat de situatie veel dramatischer maakt dan het is. Mensen met een beperking willen zelf niet op dit trefwoord gevonden worden. Als ze zelf googelen, gebruiken ze het ook niet. Ze zoeken op ‘werken met een beperking’ of op ‘handicap’

Daarnaast is het een hele diverse groep, maar toch worden alle Wajongers op dezelfde manier benaderd. Een hoogopgeleide Wajonger heeft hele andere vragen en behoeften dan een laagopgeleide persoon. We kunnen op dit gebied nog veel leren van marketingdeskundigen, die juist zo goed mogelijk proberen aan te sluiten bij verschillende doelgroepen.”

De zorgsector is het speerpunt van het pilotproject in Amersfoort. Dat is de plek waar veel mensen met een arbeidshandicap geplaatst zouden kunnen worden. Hoe kijk jij daar tegenaan?

“Ik heb deze keuze altijd heel bijzonder gevonden, want volgens mij heeft onze doelgroep er weinig aan. De zorg heeft hooggekwalificeerd personeel nodig, maar Wajongers hebben vaak geen zorgopleiding. Misschien kunnen ze wel aan de slag in de facilitaire dienstverlening, zoals het onderhoud van het gebouw, of bepaalde functies in de Thuiszorg.”

Je kent de Wajong-regeling uit eigen ervaring. Wat betekent dat voor jouw rol in dit project?

“Het is fijn om mijn eigen ervaring te gebruiken, want ik weet waar het misgaat. Als gehandicapte krijg je veel teleurstellingen te verwerken als je solliciteert. Toch realiseer ik me heel goed dat het best lastig is voor de ander om zich in te leven in onze leefwereld. Vergeet niet dat de integratie van gehandicapten in de samenleving pas tien jaar oud is. Voorheen zaten we ergens achteraf in een instelling. Niemand zag ons.
We leren onze kandidaten zich zo goed mogelijk te presenteren bij een werkgever, maar een bedrijf is vaak niet bekend met gehandicapten op de werkvloer. Ze weten helemaal niet wat ze kunnen verwachten. De Wajonger en de werkgever moeten samen de danspasjes leren, elkaar dus leren kennen, respecteren en accepteren. It’s takes two to tango, dan krijg je pas een mooie voorstelling.
Het lukt pas echt als beide partijen en beetje verliefd op elkaar worden. Eerst een kennismaking en dan slaat hopelijk een soort vonk over. Daarom moeten we bedrijven de tijd geven om te wennen aan het werken met Wajongers. Als een verkoper je een proefabonnement door de strot duwt, verleng je dat abonnement waarschijnlijk niet, ook al bevalt het blad je prima. We dringen bedrijven daarom niets op. Ik zeg altijd: laten we respect tonen voor de organisatie die het avontuur aangaat.”

Verder lezen:

• Vijf tips om hoger opgeleide Wajongers aan het werk te helpen
• Een discussie naar aanleiding van dit blogartikel is te vinden in deze LinkedIn-groep.